-
[unable to retrieve full-text content]
همانگونه که بدن انسان به ورزش احتیاج دارد، چشم ها نیز نیازمند آن هستند تا فرد با تقویت عضلات، میدان دید بیشتری کسب کرده و کمتر در معرض ضعف بینایی قرار گیرد.
اگرچه کار با کامپیوتر موجب خستگی چشم ها می شود ولی با افزایش سن، بینایی تحت تأثیر قرار گرفته و قدرت انطباق کاهش پیدا می کند بنابراین افزایش قدرت عضلات تشکیل دهنده چشم برای تقویت بینایی اهمیت زیادی پیدا می کند.
انجام روزانه یکسری تمرینات ورزشی خستگی چشم را کاهش داده و پیرچشمی را به تعویق می اندازد. روی یک صندلی راحت بنشینید. کف دست ها را به یکدیگر بمالید تا زمانی که گرمای آن را احساس کنید. چشم ها را ببندید و آنها را با کف دست بپوشانید. از فشردن چشم ها خودداری کنید و اجازه ندهید کمترین نوری از لابه لای انگشتانتان عبور کند. اکنون روی فضای تاریک پیش روی تمرکز کنید و به مرور خاطرات خوشایند گذشته بپردازید. پس از سه دقیقه به طور آهسته چشم ها را باز کرده و هر چند ساعت یک مرتبه این تمرین را تکرار کنید.
در تمرین بعدی ابتدا چشم ها را به مدت سه تا پنج ثانیه محکم ببندید و سپس بگشایید. این ورزش را روزانه هفت الی هشت مرتبه انجام دهید.
یک حوله را در آب گرم قرار دهید و حوله ای دیگر را با آب سرد خیس کنید. یک حوله را به آرامی روی صورت بخصوص ناحیه ابرو، پلک و گونه قرار دهید و پس از مدتی آن را برداشته حوله دیگر را روی صورت قرار دهید اما دقت داشته باشید که حوله آخر مورد استفاده، سرد باشد.
هر چند وقت یکبار حوله ای را در آب گرم خیس کرده و با آن گردن، پیشانی و گونه ها را ماساژ دهید.
هنگام انجام کار چشم ها را ببندید و پلک ها را با حرکات چرخشی انگشت بدون فشار بر چشم ها به مدت یک تا دو دقیقه ماساژ دهید. روزانه چند مرتبه چشم ها را جهت عقربه های ساعت و خلاف آن بچرخانید.
هر چند ساعت دست از کار کشیده و به شیئی به فاصله 50 متر دورتر برای 10 تا 15 ثانیه خیره شوید. سپس به آرامی نگاه خود را تغییر داده و به تماشای اشیای نزدیک خود بپردازید. این تمرین را پنج مرتبه تکرار کنید. به فاصله 15 سانتی متری از پنجره بنشینید.
یک علامت روی شیشه قرار دهید سپس چند دقیقه آن را تماشا کرده و چند دقیقه روی اشیای دورتر در آن طرف پنجره تمرکز کنید.
یک مداد را روبه روی خود قرار دهید و به آهستگی آن را به نوک بینی خود نزدیک کنید. مداد را با چشم ها دنبال کرده و روی آن تمرکز کنید.
روبه روی دیوار بایستید و بدون آنکه سرتان را تکان دهید سعی کنید با حرکات چشم نوشته ای را روی دیوار بنویسید.
تصور کنید روبه روی یک ساعت بزرگ ایستاده اید. اکنون به مرکز صفحه ساعت نگاه کنید سپس یکی یکی علامت های روی صفحه را تماشا کنید. این تمرین را بدون حرکت سر و حداقل 12 مرتبه انجام دهید. در حال انجام این کار هر نیم ساعت دست از کار کشیده و به دورترین شیء قابل رؤیت اطرافتان که تباین و اختلاف وضوح کمتری با محیط اطرافش دارد بنگرید. چشم های خود را به بالا و پائین حرکت دهید. این تمرین را هشت مرتبه تکرار کنید و سپس حرکات را به چپ و راست تغییر دهید.
منبع : aftab.ir
قسم خوردن دارای شرایطی است، که شرح آن چنین است:
1. کسی که قسم می‌خورد باید بالغ و عاقل باشد (و اگر می‌خواهد راجع به مال خودش قسم بخورد باید در حال بلوغ سفیه نباشد و حاکم شرع او را از تصرّف در اموالش منع نکرده باشد) و از روی قصد و اختیار قسم بخورد پس قسم خوردن بچه و دیوانه و مست و کسی که مجبورش کرده‌اند، درست نیست و همچنین است اگر در حال عصبانی بودن بی قصد قسم بخورد.
2. کاری را که قسم می‌خورد انجام دهد، باید حرام و مکروه نباشد و کاری را که قسم می‌خورد ترک کند، باید واجب و مستحبّ نباشد و اگر قسم بخورد که کار مباحی را بجا آورد، باید ترک آن در نظر مردم بهتر از انجامش نباشد و نیز اگر قسم بخورد که کار مباحی را ترک کند باید انجام آن در نظر مردم بهتر از ترکش نباشد.
3. به یکی از اسامی خداوند عالم قسم بخورد که به غیر ذات مقدس او گفته نمی‌شود مانند «خدا» و «الله» و نیز اگر به اسمی قسم بخورد که به غیر خدا هم می‌گویند ولی به قدری به خدا گفته می‌شود که هر وقت کسی آن اسم را بگوید، ذات مقدّس حق در نظر می‌آید، مثل آن که به خالق و رازق قسم بخورد صحیح است. بلکه اگر به لفظی قسم بخورد که بدون قرینه، خدا به نظر نمی‌آید ولی او قصد خدا را کند بنابر احتیاط باید به آن قسم عمل نماید.
4. قسم را به زبان بیاورد و اگر بنویسد یا در قلبش آن را قصد کند صحیح نیست ولی آدم لال اگر با اشاره قسم بخورد صحیح است.
5. عمل کردن به قسم برای او ممکن باشد و اگر موقعی که قسم می‌خورد ممکن باشد و بعد تا آخر وقتی که برای قسم معین کرده عاجز شود یا برایش مشقت داشته باشد، قسم او از وقتی که عاجز شده به هم می‌خورد. [1]
[1]. امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج 2، ص 623 – 624، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق.
منبع : afkarnews.ir
قارچ پوستی نوعی عفونت قارچی و از عارضه‌های بسیار واگیردار است که برخی افراد از جمله کودکان و مبتلایان به مشکلات ایمنی بیشتر دچار آن می‌شوند.
به گزارش پزشکین به نقل از ایسنا؛ علائم این عفونت قارچی شامل بروز لکه‌های قرمز، پوسته پوسته و دایره‌ای شکل روی پوست یا ناخن است. معمولا این عارضه پوست سر و آرنج‌ها را درگیر می‌کند اما می‌تواند در دیگر قسمت‌های بدن هم ظاهر شود.
در حالیکه داروهای بسیاری برای درمان عفونت قارچی در دسترس هستند اما درمان‌های طبیعی هم می‌تواند کارساز باشد.
سایت مدیکال نیوز تودی در این مقاله به برخی از راهکارهای طبیعی برای مقابله با قارچ پوستی اشاره کرده که عبارتند از:
سیر: سیر اغلب برای درمان عفونت استفاده می‌شود. برای این منظور می‌توان سیر را به همراه روغن نارگیل یا زیتون به شکل خمیر درآورده و آن را روی پوست قرار داد.
آب و صابون: برای جلوگیری از گسترش عفونت پوستی به دیگر بخش‌های بدن باید در حد امکان پوست را تمیز نگهداشت و به همین دلیل باید محل عفونت را یک یا دو بار در روز با آب گرم و صابون شست و شو داد. همچنین لازم است محل را به سرعت خشک کرد چرا قارچ‌ها در محیط‌های مرطوب به سرعت رشد می‌کنند.
سرکه سیب: سرکه سیب خاصیت ضد قارچی دارد. برای بهره بردن از این خاصیت سرکه سیب باید پنبه را با محلول رقیق‌نشده آغشته کرد و آن را روی محل مورد نظر قرار داد و سه بار در روز این کار را تکرار کرد.
آلوئه ورا: آلوئه ورا حاوی شش فاکتور ضد عفونی کننده است که خاصیت ضد ویروسی، ضد قارچی و ضد باکتری دارند. برای بهره بردن از خاصیت آلوئه ورا باید ژل موجود در آن را سه یا چهار بار در روز روی محل عفونت قارچی قرار داد.
روغن نارگیل: وجود برخی اسیدهای چرب در روغن نارگیل از طریق آسیب رساندن به غشای سلولی، سلول‌های قارچی را از بین می‌برد. برخی مطالعات نشان می‌دهد روغن نارگیل درمانی موثر برای افراد مبتلا به عفونت‌های خفیف پوستی است.
عصاره دانه گریپ فروت: نتایج برخی شواهد حاکی از آن است که عصاره دانه گریپ فروت عفونت‌های قارچی را درمان می‌کند. برخی معتقدند برای درمان عفونت قارچی می‌توان یک قطره عصاره دانه گریپ فروت را با یک قاشق آب مخلوط کرد و دوبار در روز روی پوست قرار داد.
زردچوبه: زردچوبه ادویه‌ای شناخته شده با خاصیت ضد التهابی است. مصرف زردچوبه به عنوان دم نوش یا افزودن به مواد غذایی موجب بهره بردن از خواص آن می‌شود. همچنین برای استفاده موضعی می‌توان آن را با آب یا روغن نارگیل مخلوط کرده و خمیر بدست آمده را روی محل مورد نظر قرار داد.
پودر شیرین بیان: پودر شیرین بیان را می‌توان به شکل خمیر درآورده و از ویژگی‌های ضد ویروسی و ضد میکروبی آن بهره برد. همچنین این ترکیب به عنوان درمانی خانگی برای عفونت قارچی استفاده می‌شود.
روغن گیاه چای: برخی از مردم استرالیا از روغن گیاه چای در درمان بسیاری از بیماری‌های قارچی و باکتریایی پوست استفاده می‌کردند. اکنون نیز این ترکیب در درمان عفونت قارچی کاربرد دارد.